Boek uit mijn boekenkast [2]

Filosofie voor Managers van A. Hoogendijk. De gebonden versie met omslag uit de reeks Business Bibliotheek.
Een boek over leiderschap, visieontwikkeling, werkmotivatie en loopbaanplanning. Het stond al een tijd in mijn boekenkast en vandaag in een gesprek met mijn oudste dochter kwam het tevoorschijn. Ze is aan het blokken voor haar Gymnasium examen. We kregen het over filosofie en wat ik daarover dan wel zoal in mijn boekenkast had staan.
Na 10 minuten struinen in de verschillende boekenkasten kwam ik met een respectabel stapeltje filosofie boeken naar beneden: Van Relativiteitstheorie door Einstein, Metafysica van Damocles,

In het woord vooraf lees ik dat filosofie een goed hulpmiddel kan zijn voor het verder ontplooien van de levenskunst.
Daarbinnen is het opvallend aldus de schrijver dat Arbeid een hoofdthema van deze levenskunst is. Bedrijfsvoering en leiderschap kunnen echter in 1 adem worden genoemd. Relaties komen niet in dit boek aan de orde. Filosofie helpt het denkproces. Gesprekken, dialogen, monologen zijn vormen waarin dat kan voorkomen, brieven, geschriften enz. kunnen helpen met het vastleggen van kennis en informatie. De praktijk van het schrijfproces beoefent de schrijver in het klooster. Meelezen is ook een functie in het resultaat van het boek, de zinnige opmerkingen zijn verwerkt in het manuscript. De wijzigingen zijn in deze tweede druk verwerkt en uitgegeven in 1992.

In de inleiding worden we getracteerd op een uitspraak van een engelse professor.
Managers hebben vaak de eigenschap om buiten hun werk een soort beschouwende structuur in hun leven te brengen […]
‘Laat bedrijven kansen voor hun mensen creeren om zich van tijd tot tijd te bezinnen.’ Prof. Warren Bennis.

 

  • leefregels en leefvormen verliezen hun kracht
  • het rationalisme het geloof in de almacht loopt ten einde
  • wetenschap wordt gepopilariseerd
  • de milieuproblematiek is een fikse confrontatie met waarden, (Noorden Duurzaam bezint zich op de relatie tussen mens en natuur, de leefbaarheid van de aarde is in het geding, dus het vooruitgangsdenken heeft een belangrijke deuk opgelopen
  • grenzen aan reguliere gezondheidszorg door grenzen aan de wetenschap
  • arbeidsethos maakt plaats voor levensplanning met autonoom gekozen normen en waarden
  • de kwaliteit van de arbeid gezien in het licht van de kwaliteit van het leven
  • werk moet nuttig zijn en zinvol
  • modern <—-> postmodern
  • folosoof Finkielkraut ‘ ondergang van het denken’ waarin hij beweert dat de cultuur en het denken in verval zijn geraakt;
  • ‘de wereld draait door’ : tja shakespeare en een popgroep worden op een lijn gesteld; Oppervlakkigheid is aan de macht; somber over de wereld van het relativisme waarin alles relatief is; iedereen is op zichzelf teruggeworpen wat betreft het samenstellen van waarden, normen en regels;
  • ‘een privatisering van zin- en waardevragen kan een gebrek aan visies betekenen, omdat niet iedereen denken leuk vindt of de benodigde vaardigheden beschikt

 


 

  • Filosofie (opvattingen, vaardigheden, ethiek, in bedrijf);
    • filosofie als zoektocht naar dwarsverbindingen en grondstructuren
    • filosofie als historische studie van grote denkers
    • filosofie die zich bezighoudt met meerdere wetenschappen (speculeren)
    • filosofie als toegepaste kritische analyse (
    • filosofie als denken ten behoeve van wijsheid (levenservaring, lichtheid, verwondering, twijfel, vooronderstellingen onderzoek)
      • filosoferen is vragen stellen: wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik, wat niet, waar ben ik niet goed in? wat zou ik willen leren? waar ben ik feitelijk in terecht gekomen?
  • Arbeid
  • Arbeid en zin
  • Leiderschap
  • Denkvragen
  • Noten
    • JSC: open versus gesloten denksysteem (het scenario van bezinning …aangereikt, komt het wel eens voor dat je terug komt op je beslissing?) Bezinning is een filosofisch scenario….
    • Verantwoordelijkheidsbesef..kunnen genieten, alert op consequenties handelt men eerder toekomstbewust, kritische dialogen (blz 35);
    • Vroeger zingeving gekoppeld aan het geloof, nu verdwenen, tegenwoordig neemt de reclame dit over, overtuigingen die vanuit de reclame worden aangereikt; (interresante koppling ligt hier met het boek Invloed van Robert Cialdini, ik kon het niet lezen, het bandje werd steeds weer afgespeeld in mijn hoofd en heeft het stemmetje verwekt);
    • Reclame helpt mensen met het op orde brengen van hun prioriteiten …’Postmodernisme als uitdaging (Bulhof, Bulhof en v.d. Valk) pagina 11-13 JSC: door mij oppervlakkigheid versus diepgang genoemd.
      • Zeven standpunten van een postmoderne filosoof:
        • mensen filosoferen allang
        • mensen moeten zelf hun visie ontwikkelen
        • mensen kunnen daartoe worden uitgedaagd
        • mensen kunnen daartoe instrumenten krijgen
        • mensen kunnen met elkaar hun visies uitwisselen
        • mensen kunnen elkaar daarover kritische vragen stellen
        • mensen stellen op basis van redelijke argumenten hun visies bij
      • Dialogen starten door vragen te stellen die de ander uitdagingen vormen
      • -de intersubjectieve toets heeft niet mogen plaatsvinden
      • ‘wie zijn eigen bestaansvisie kan ontwikkelen, zal ook eerder in staat zijn de visies van anderen aan te horen zonder zich daardoor bedreigd te voelen
      • Jeanet =Moderne tijd versus Jan=Postmoderne tijd

Tot zover dit tweede boek uit mijn boekenkast besproken.
[jsc/150428]

Meer boeken die bij dit genre horen:
https://www.managementboek.nl/boek/9789077881309/wie-is-hier-nu-eigenlijk-de-baas-ben-kuiken
https://books.google.nl/books?id=Ihs9Dve6KsgC&pg=PA52&lpg=PA52&dq=filosofie+voor+managers+samenvatting&source=bl&ots=5PNbCGg_Qz&sig=cI_HsuHSunMz7tnRTOeU6vLBfa8&hl=nl&sa=X&ei=dcs_VYD5KovYU_DzgIAB&ved=0CCYQ6AEwATgU#v=onepage&q=filosofie%20voor%20managers%20samenvatting&f=false

‘Sinterklaas zal nooit meer hetzelfde zijn’

Ergens eind Oktober werd me bij het verschijnen van de eerste pepernoten in de winkel verteld dat December niet de maand was waar mijn geliefde op zat te wachten.
De eerste schermutselingen over kerst, de gesprekken over hoe het vorig jaar was en dat soort verhalen bleken niet aan mijn geliefde besteed die ik sinds Februari van dit jaar kende.
Ze moest enorm denken aan die mensen die alleen zouden zijn. Ze noemde een voorbeeld en wilde toch in elk geval daar aandacht aan besteden. Een enorme betrokkenheid en compassie gingen hiervan uit. Ik was het er mee eens en ik had al duidelijk gemaakt dat ik niet bij mijn familie over de vloer hoefde komen om er de 1e kerstdag door te brengen als er iets anders leuks zou worden gevierd.
Naar mezelf toe reageerde ik zoals ik meestal reageer, we zien wel hoe dit verhaal loopt en ‘het komt zoals het komt’…..het plezier komt wel….het is zeker niet iets om tegen op te kijken.

Ergens begin November werd me verteld dat ze niet zat te wachten op een bezoek aan de wederzijdse ouders met Kerst. Prima ik had net begrepen dat mijn moeder de host zou zijn voor 1e Kerstdag.
Tijdens een gezellig samenzijn kwam de discussie op om samen met mijn kinderen Sinterklaas te gaan vieren en dat we dan suprises gingen maken. Mijn jongste verheugde zich er helemaal op en was uitzinnig van vreugde. Ze wilde dat we lootjes gingen trekken. Geweldige lol met mijn geliefde zag ik als heel positief, ze bekokstoofden van alles en de voorpret was groter dan ik ooit had durven dromen. Uit de verhalen die ik doordeweeks terug kreeg was mijn geliefde er druk mee, cadeaux’s, pakjes, verpakkingen, gedicht afijn ik heb uit alles wat langs kwam de concusie getrokken dat ze zich er erg mee bezig hield.

Ondertussen had mijn geliefde de uitnodiging geaccepteerd voor een eindejaarsfeest en hoe dat allemaal moest, kreeg ik ook te horen. Prima…in mijn schema paste dat helemaal.

Twee vrienden kwamen dineren, we hadden gezamelijk wijn geproefd en twee verschillende rode wijnen besteld. Het eten er bij samengesteld, ik had de vis van het voorgerecht zij de garnering en zij het diner, ik had speciale ‘rode’ champagne meegenomen, een hele goede witte wijn voor het voorgerecht en een dessert-wijn om het af te maken. Het gezamenlijk koken ging ons goed af, het eten was heerlijk;
Het was zo gezellig dat we tijdens het diner hebben besloten om samen de eerste kerstdag door te brengen, met zijn allen bij elkaar. Geweldig voorstel. Afijn twee dagen later kreeg ik de boodschap dat ook haar vriendin was uitgenodigd omdat ze alleen is. Prima…geen probleem ik kan goed met deze dame.

Eind November was ik host voor ExperienceGroningen.nl en een week later had ik thuis de organisatie van het startupweekend Groningen uitgenodigd voor een diner. En ik vond het een natuurlijke zaak dat ik mijn geliefde daar ook voor uitnodigde….het was beregezellig en iedereen was tevreden. Het was zo’n bende bij mij en het hele huis rook ernaar dat we besloten om bij haar te gaan slapen. Verliefd en dronken gingen we naar bed en het was een hele mooie nacht. Uitgeput werden we wakker en vermoeid en slaperig kegelden we onszelf door de dag.
Om ‘s avonds vroeg naar bed te gaan en de volgende ochtend te concluderen dat we heerlijk hadden geslapen. Oh ja ik vernam van haar dat ze die vrijdag vrij was…waarom wist ik dit niet?
Oeps ik sliep dan wel samen met haar uit tot 0900 uur en ging niet tijdig naar het werk maar ik had ook wel een vrije dag gewild…zeker met de vorige regels in het hoofd.

Die vrijdag hebben we geen contact gehad….zo kon dat in onze relatie om elkaar vrij te laten…zaterdagochtend hoor ik rond 1200 uur op het raam tikken, nee het waren niet de kraaien of de eksters die bij mijn geliefde wel aan het raam tikken…het was mijn geliefde zelf.
Voor mij onverwacht maar ik hou van suprises, net als zij overigens….
Terwijl ik door het raam naar haar kijk zie ik haar gezicht, die er verwrongen uitzag….het flitste door me heen, zo heb ik haar nog nooit gezien…haar haar zat in Freggle stand, in elk geval was het los wat ze ook niet vaak heeft.
Ik was verbouwereerd en kon zo snel de sleutel niet vinden, ik keek nogmaals naar het gezicht en nog eens. Ze schreed binnen, normaal stampte ze met veel lawaai omgeven. Ze maakte zich klein en ging op een kantoorstoel zitten die er nog stond van het Thanksgiving diner voor swGRO2014.
Ik val maar meteen met de deur in huis…het is afgelopen, ik maak de relatie uit.

Ik heb het aangehoord en nog een bepaalde opmerking gemaakt over een mogelijke invloed van buiten, maar dat was het niet zei ze me. Een redelijk verwarrend verhaal zo plotseling.
Ze ging weer want ze had haar eenzijdige opzegging van wat zij commitment noemde haar mededeling
gedaan.

Een week later is dan de Sinterklaasavond en zijn we bij het punt dat er nog 1 iemand is die verdriet heeft en nog meer blijkt nu dan ik en er in elk geval heeel moeilijk mee heeft. Ik heb die zaterdag de kinderen via het voor Sinterklaas ingerichte WhatsApp-groep geinformeerd dat het afgelopen was met de relatie….daarmee heb ik mijn geliefd de mogelijkheid ontnomen om een reactie te sturen, Matthijs reageerde met een SMILEY met uitgestoken tong, ik met dat ik het niet kan veranderen en mijn geliefde met het zich terug trekken uit de WA groep. Geen opmerking, geen gevoel. De oudste had de boodschap begrepen bleek zondag.

Tja ‘Sinterklaas zal voor mijn kinderen en voor voor de jongste dochter in elk geval, nooit meer hetzelfde zijn’, die voelt zich verraden en alles tegelijk. Voor haar duurt het de volgende keer veel langer voor ze zich zo bloot durft te geven en nu is haar verdriet van haar gezicht af te wrijven in de vorm van dikke tranen, tranen van onbegrip en verdriet in de toekomst zal dit zich in het vertrouwen naar mensen toe vertalen. ‘Hoe heeft ze zich zo kunnen vergissen in iemand die de vorm heeft aangenomen van een koude steen- of ijsklomp’.

Mijn dochter heb ik bij de hand genomen, geknuffeld, gekieteld en verteld hoe ik er had over nagedacht. Ook had ik verteld dat ik een brief had geschreven naar de ‘geliefde’ in het ‘spel’.
En dat ik haar daarin heb meegedeeld dat ik het zou oplossen en de consequenties voor mijn rekening zou nemen, waarbij ik me ook begon af te vragen met wat voor persoon ik eigenlijk 10 maanden lang ben omgegaan en wat voor persoonlijkheid dat is.
In elk geval iemand die niet met kinderen kan omgaan en geen inlevingsvermogen heeft, terwijl ze dat nu juist wel bleek te hebben. (Oppervlakkigheid?) Allemaal contradicties die ook maken dat ik het hier vastleg. Mijn invoelingsvermogen schiet hier echter te kort om te kunnen bevatten met wat voor vrouw we hier te maken hebben? Niet openstaan voor gesprek, geen antwoorden op vragen en de antwoorden die komen heb ik zelf gegeven of kloppen van geen kant. Alle teksten die ik heb vastgelegd daar blijf ik keihard achter staan en mijn opstelling jegens mijn geliefde verandert wat dat betreft niet. Het beeld wat ik van haar heb kan ik bevriezen. Het beeld wat ik er nu bij krijg is een ander beeld.
Problemen zijn er om op te lossen maar daarvoor moet je wel erkennen dat je een probleem hebt!
Of onderzoeken wat het probleem is…ik onderzoek eerst voor ik tot conclusies kom.
Waar heb ik dat eerder gehoord voor mij een DeJaVu en dus ook gemakkelijker te dragen. Maar niet leuk. Crises.

Even iets terughalen in de herinnering van 22 januari j.l.

Het is te mooi om niet te publiceren en vat op dit moment prima samen wat ik al een hele tijd zeg, maar kennelijk niet gehoord wordt omdat het niet in het positieve beeld past welke ik voortdurend afgeef, wat kennelijk in de strijd past die ze innerlijk met zichzelf aan het voeren is. Hoe lang kan dat nog doorgaan? Alles wat naar boven komt is hetgeen je dwarszit, bij mij is loopt dat op zijn einde bij Ellen gaat dat nu beginnen en zal nooit stoppen…heb ik voorspeld.

Ondertaande boodschap is integraal en zonder aanpassing uit een persoonlijke mail van Jan  aan Ellen overgenomen op een moment dat duidelijk werd dat Ellen een onwrikbaar standpunt had ingenomen en naar later bleek waarom de puzzelstukjes daarvan precies in elkaar pasten met hetgeen ik nog niet wist, overspel, bedrog, uitlokking en upperdog gedrag.

Ik schreef toen het volgende in een e-mail aan Ellen. Let wel het is dan 22 januari en we zijn net enkele keren op mijn verzoek bij de mediator geweest.

Ellen,
Ik leg me sinds het laatste mediation gesprek met tegenzin neer bij
het verbreken van het huwelijk. Dat er aan mijn kant nog veel vragen
zijn mag duidelijk zijn. Deze vragen spelen een belangrijke rol in de
communicatie die wij richting kinderen moeten gaan voeren om hen een
reëel beeld te kunnen geven van de situatie, waarbij eerlijkheid en
duidelijkheid voorop staan. Het is dan ook zo dat we denk ik moeten
onderzoeken hoe we daarmee verder moeten. Ik breek mijn hoofd over hoe
ik daarin verder kan maar loop steeds vast, omdat we dat samen zullen
moeten doen. Is het de communicatie of was het iets anders…zijn denk
ik wel uitgangspunten die helder en duidelijk naar de kinderen
verwoord moeten worden. Daarom wil ik dat je het volgende moet
weten…..

Ik besef me steeds meer dat ik in de afgelopen 2,5 maand een enorme
groei heb doorgemaakt, dat ik sinds vorige week een 180 graden turn
heb gemaakt en dat ik er nog zeker niet ben. Maar wel dat ik alles op
een rij heb staan.
Je moet weten dat mijn inspiratie komt uit het feit dat ik geen steen
wil achterlaten voor de kinderen waarover zij later zullen
struikelen….
Ik heb een hele turn gemaakt en besef me dat jij momenteel liever
alleen verder gaat dan dat je je eenzaam voelt in de relatie….ik kwam
daarachter toen ik het pad van de liefde ging teruglopen.
Zo kwam ik ook bij het gedicht verderop.

Ik heb het gedicht gelezen en zo heb ik e.e.a. uitgevonden en ben ik erachter
gekomen dat ik e.a. zelf over me heb afgeroepen en ik weet ook wanneer
ik dat heb gedaan en waarmee ik dat heb opgewekt.
Dat er daarna allerlei signalen bij mij binnengekomen zijn (waarover
ik me heb verbaasd…zoals dingen die op onverklaarbare manier niet
bleken te lukken, terwijl ik ze wel wilde, etc.) zijn van spirituele
aard.
Ze zijn nu pas hun plek aan het krijgen in mijn besef van de situatie
en kenmerken mijn groei.
Van jou heb ik geen signalen, vragen of opmerkingen gekregen waardoor
ik kon zien dat we met de relatie in de gevarenzone zouden zitten. Het
was van groen naar rood, waarbij oranje is overgeslagen.

Ik ben er sinds kort wel achter dat jij het met je opmerkingen (of dit
nu in groen, rood of oranje zit) het helemaal bij het juiste hebt.

Voor mij was deze ‘spirituele weg’ kennelijk de uitweg, maar ik heb er
spijt van dat ik dit niet op een betere en pijnlozere manier heb
kunnen doen.  Zie ‘blokkades’;
Sanjo heeft zich met zijn bhoedistische kennis me tot dat inzicht
gebracht, de bevestiging kwam van Oom Harke en Peter Bootsma (o.a. met
zijn boek over de levensles) hij heeft het laatste zetje gegeven. Ik
heb er spijt van wat ik jou heb aangedaan….al mijn overspannen
reacties die verkeerd vielen, vreemde kronkels en dat al meer. Ik hoop
dat je inziet dat ik die turn heb gemaakt toen ik verder ging met
mijzelf te onderzoeken. Daar heb ik een aanloop van twee jaar voor
nodig gehad maar wel een periode die parallel loopt met het niet meer
tot huiselijk geweld willen terugkeren. Dat pad blijf ik verder ook
aflopen….
Het naar binnen gekeerd zijn daarin zit zeker ook de verwaarlozing
opgesloten waar jij over spreekt. Van het verwaarlozen van jou is
namelijk geen sprake maar wel van de relatie dat realiseer ik me heel
goed. Besef ook wat ik daarvoor heb gedaan.

Pas toen ik het TV programma van de EO zag (het moest zo zijn dat ik
het zag) realiseerde ik me dat. Ik zag dat het ook anders kon en juist
daarom vind ik het nu zo jammer dat ik niet in ‘oranje of
blessuretijd’ de kans heb gekregen om daar dieper op door te gaan. Het
spijt me dat ik dat niet veel eerder heb ingezien, want jij zegt dat
ik te laat ben. Kennelijk is dat het lot welke ik moet dragen.

Ik vond recent een gedicht en wil je dat gedicht niet onthouden. Ik
heb mijn commentaar er  tussen haakjes achter gezet.

De weg naar Liefde.
De weg naar Liefde is de weg naar jezelf, (sinds het huwelijk lijkt
alles te mislukken in die richting, het kon kennelijk alleen slechter
gaan)
Het is de weg terug naar ‘huis’ (die heb ik letterlijk altijd
opengehouden en dat is nog steeds zo)
Iedereen die zichzelf zoekt (dit is wat ik doe sinds we getrouwd
zijn….ik vermoed dat het komt door …)
Zou de Bron van Liefde in z’n ziel moeten aanspreken (sinds het
openbreken van ons geheim lukt me dat weer)
Om zichzelf te vinden en te kunnen zijn (daarmee komt dit weer in
zicht en ja om dat te kunnen wordt mij nu opgedragen door jou dat we
het huwelijk verbreken, ikzelf denk dat er andere wegen zijn)

Hoge toppen en diepe dalen (is wel een kenmerk van onze liefde,
waarbij we nu op een dal zitten)
Zijn er om je te laten ervaren (dit vind ik een hele
belangrijke….ervaren is leren, waarvoor inzet(wil) en concentratie
nodig zijn)
Hoe je bij jezelf moet blijven (….snap jij hem? Ik ben naar mezelf
teruggekeerd en kan daaruit nieuwe energie putten, waarbij ik me niet
vastpin op een fantoombeeld wat ik nastreef)
Hoe ondanks wat er ook gebeurt (….ik begrijp deze ook en accepteer je
in de weg die jij kiest, maar vind dat er meerdere wegen naar rome
leiden)
De stroom van Liefde nooit geblokkeerd mag zijn (voor mij zijn er
meerdere blokkades opgeruimd (abortus, verwaarlozing, vertrek uit
huis, tamara, en dus kennelijk ook het huwelijk) die van het huiselijk
geweld komt binnenkort aan de beurt)
Want dan zet het stervensproces in (er moet dus nog meer gekapt en
gesnoeid worden dat heb ik voor mijzelf als mijn haalbare en
realistische doelstelling geformuleerd)

De weg naar Liefde is het leven zelf (het is geen schande om nieuwe
inzichten te krijgen, wijsheid kan ook betekenen terugkeren op de
keuze van de ingezette weg, waarbij ik helder heb gekregen dat
manipulatie, oneerlijk zijn enz. daar niet in passen om je kinderen
ook in de toekomst onder ogen te kunnen zien)

Indira

PS de communicatie richting de kinderen is er ondanks mijn herhaaldelijke verzoeken daartoe aan Ellen, richting de kinderen nooit van gekomen.

Het is na het herlezen van deze mail wel duidelijk dat ik altijd het probleem bij mezelf heb gezocht….een ander kan echter lang en breed volhouden dat

ik zelf geen blaam tref……dat noem ik nog eens de plank misslaan, zoals deze week weer eens bleek tijdens een telefoongesprek. Diepgewortelde vooroordelen en denkfouten…..daarom ter lering en vermaak voor het nageslacht toch nog even de pas gehechte verse wond openrijten. Band lek, knie kapot, koortslip, wat volgt….

Kinderen spreken altijd de waarheid

Op vrijdag hebben de kinderen mij verteld dat ze met mama hadden afgesproken 1 uurtje langs te komen. Daar waren ze unaniem en heel duidelijk in. Op zaterdag vlak voor de kinderen op de fiets stapten terug naar de Rietgans zeiden ze dat nog eens.

Ik had daarom bij Kaap Hoorn een reservering gedaan om samen iets te gaan drinken op zondagochtend. Met de kinderen moet dat in een uurtje kunnen toch….?

Toen Anne er niet was was ik toch wel heel teleurgesteld en van Julia en Matthijs kreeg ik direct te horen dat mama na het wegbrengen van de kranten op ze zou staan wachten. Per saldo kregen ze dus 5 minuten van hun moeder om vaderdag te vieren. Want dat was wat de kinderen zelf wilden toen ze hen daar naar gevraagd had. Ellen doet alles ‘in het belang van het kind’.

Uit de opmerkingen van Matthijs, op Zondag, begreep ik dat Anne naar Amsterdam was en ik dacht daarbij gelijk aan Jan en Annette, die daar regelmatig naar toe gaan. Ik heb Anne nog een e-mail gestuurd dat ze daarmee gelijk had om leuke dingen te laten prevaleren boven een kort bezoekje aan mij.

Nu Anne het verhaal verteld blijkt dat het ‘oma’ is geweest die Anne mee heeft genomen naar Amsterdam. Dat werd mij pas vanochtend duidelijk. 

Toch jammer dat er een stijlbreuk in het verhaal van ‘vaderdag’ zit. En dat je een kind daarmee iets afneemt waar het zich eerst op verheugd. Maar ja als je als kind geen cadeautje voor je vader hebt dan steek je het liefst je kop in het zand…dat begrijpen vaders heel goed. Misschien ligt het eraan dat ……neen dat zal ik hier niet zeggen maar ik denk het wel. Vooroordeel of denkfout? Nee, hetgeen ik denk is een feit en daarmee wil ik aangeven heel goed te begrijpen waar een moeder haar falen door wordt veroorzaakt.

Vandaar dat ik de ‘moederdag’ cadeau’s ook met Matthijs en Julia heb meegegeven, voor hun moeder. Die cadeau’s lagen nog steeds te wachten op een gelegenheid voor de kinderen om ze aan hun moeder te geven, een gelegenheid die mij eerder niet was gegeven.

Kennelijk komt nu door een nieuw ‘inzicht’ ook opeens dat fatsoen terug en was die ene traan op maandag gebaseerd op dit plotselinge inzicht of zoals Ellen dat noemt een leerervaring.

Ik kreeg namelijk ‘zomaar’ een bedankje voor de cadeau’s voor moederdag. En heel plotseling werd mij een goede vakantie toegewenst. 

Of ik er last van heb, ja zondag toen de kinderen er waren kon ik mijn tranen niet bewingen, maar nu weet ik weer hoe het spel is gespeeld en wat er achter zit en ben ik er weer rustig over.

Up-set, Set-up is wat mijn ‘guru’ Kichu me geleerd heeft.

Hoewel het me nu toch weer verrast en verbaasd moet ik ook erkennen dat ik de mediator al voorspeld heb dat ik dit soort zaken heb zien aankomen en dat ze tot in lengte van jaren door zullen gaan. Dat is pas wat je jammer mag noemen.

Breath in, breath out! And go with the flow…

Vaderdag bezoek Julia en Matthijs

Opeens wordt er aan de deur gebeld terwijl ik net bezig ben om de kranten op te ruimen. Het zijn Julia en Matthijs die de cadeautjes mogen langs brengen die ze zelf in elkaar geknutseld hebben. Ze zijn heel opgewekt en vrolijk en bijzonder trots op wat ze gemaakt hebben. Ze hebben vijf minuten gekregen …..dus hebben ze haast.  De opbrengst is vertederend….

Julia haar inpakpapier was zelfgemaakt!

Handig om de bladzijde snel terug te vinden.

Creatieve versiering door Matthijs vond ik ook erg leuk.

Julia waakt over de slaap van haar papa!

Skieen in Les Saisies, Frankrijk

Het skieen in Frankrijk was tot nu toe een onbekende. Veelal geskied in Oostenrijk tot nu toe is het in Frankrijk toch een ander ritme. Meer relaxed lijkt het wel. Maar het leren skieen gaat er dan ook twee keer zo langzaam al was het maar omdat je slechts 1x per dag les hebt gedurende twee uren. In Oostenrijk gaat het allemaal wat sneller en gestroomlijnder. Matthijs en Anne skieen in de hoogste klas, de Etoile d’Or en Julia is tweede jaars en skieed in de Flocon klas.

In de ochtend skieen we lekker voor ons zelf en zijn de wachtrijen ook erg kort. In de middag mogen de ski-klasjes voordringen. Met andere woorden het gaat als een speer. Na drie dagen skiles hebben we Julia van les gehaald omdat het meer vallen dan opstaan was in de klas en dan stond Julia steeds te wachten tot alle kegels weer overeind stonden. Samen met Julia heb ik vanmiddag meer geskied dan de skiklas in een hele week zou skieen en omdat ze het zelf aangaf heb ik de nog resterende drie dagen skiles er graag aangegeven. Mij hing het ook uit de keel, steeds kinderen weer overeind te moeten zetten. In Oostenrijk selecteren ze gewoon door, in Frankrijk komt dat dus niet voor.

Het mag de pret niet drukken.